هفته ۲۴ام

سلام کوچولوی مامان ،الان من و تو،تو هفته ۲۴ام هستیم وقتی فکر میکنم هفته بعد میریم تو ماه ۷ضربان قلبم میره بالا!

باورم نمیشه اینقدر به زمان دنیا اومدنت نزدیک شدیم عزیزدلم.

تو این مدت همه احساساتمو تو یه دفتر برات مینوشتم تا برات یادگاری بمونه ولی بالاخره تصمیم گرفتم این وبلاگو برات باز کنم ، نمیدونم چقدر بتونم ادامه اش بدم یا چقدر فرصت کنم برات بنویسم ولی امیدوارم یادگاری خوب و ماندگاری برات بشه

تو این مدت پستی بلندیهای زیادی رو گذروندیم راستش اوایل من وبابایی باورمون نمیشد که واقعا داریم یه موجود کوچولو که پاره ای از

وجود خودمونه به این دنیا میاریم ولی تو این مدت اونقدر بهت فکرکردیم و باهات رویا ساختیم که عشق تو سراپای وجودمونو گرفت حالا دیگه ما بی صبرانه منتظر ورود کوچولوی خوشگلمون به دنیای دو نفرمون هستیم، منتظر شنیدن صدای گریه ها و خنده های امید زندگیمون مانی دوست داشتنیمون، وفقط ۳ماه دیگه باید این انتظار شیرینو ادامه بدیم...